Van Aarschot naar Leuven
Ik zie Tim aan de Panos van Antwerpen-Centraal en al snel zitten we, half slapend, in de trein op weg naar Aarschot. Daar zullen we vertrekken voor een knooppuntenwandeling naar Leuven
De ochtenzon is al een tijdje op weg naar zijn hoogtste punt als we uit de trein stappen. Zoals altijd is het even zoeken naar het eerste bordje, maar we vinden het snel en gaan op stap. We krijgen weinig kans om op te warmen; al na zeshonderd meter moeten we beginnen klimmen. We komen aan een bouwvallig torentje en krijgen een fraai zicht op Aarschot en zijn in de winterzon badende Onze-lieve-vrouwekerk. Dit wonder in Demergothiek staat er alweer van de 15e eeuw.
We wandelen door een bosje waarin we heel wat mountainbikers in hun habitat kunnen spotten en komen uiteindelijk aan de drukke ring van Aarschot. Vervolgens komen we in het Kloesebos. Bos en heide wisselen elkaar mooi af en het pad gaat op en neer.
Het Hageland geeft ons beetje bij beetje zijn geheimen prijs en voor we het weten, staan we aan een heus wijndomein. Het is niet groot, maar er staan verschillende wijnranken (er is zelfs Chardonnay) en het uitzicht is fenomenaal. We stappen rond het domein door een holle weg. Het Hageland leent zich door zijn reliëf uitstekend voor wijngaarden en wijndomein Gravenberger is daarop geen uitzondering.
Er volgt een ietwat saaier stuk langs een steenweg en we passeren de watermolen van Kortrijk-Dudsel. Na de lunch op een bankje komen we terecht in de Hagelandse Vallei. We volgen enkele kilometer een riviertje waarin onder andere de IJsvogel zich veilig kan voelen in de deskundige handen van Natuurpunt. Even verderop is het nog een kilometer of twee modderschuiven.
Eenmaal de modder van onze schoenen geschraapt zien we terug een heuvel opdoemen met daarop het Chartreuzebos. We worden begroet door eeuwenoude woudreuzen en blazen even uit bij een heksenwoning met amfitheater. We komen terug veel meer mensen tegen.
Het chartreuzebos gaat over in villawijken, die weer overgaan in het Lindebos, dat er min of meer hetzelfde uitziet. Leuven is nu niet zo ver meer. Als we in Linden terechtkomen weerstaan we aan de verleiding van café Belle-Vue op het dorpslein onder een oude boom en stappen verder.
De abdij van Vlierbeek is een 12de-eeuws Benedictijnenklooster net buiten Leuven. Tegenwoordig vindt je er geen broeders meer, maar worden er feestzalen verhuurd en kan je even tot rust komen in de brasserie. Een idee dat vandaag wel meer mensen hadden. We twijfelen nog even, maar stappen toch verder. Leuven is niet ver meer en abdijbier is zelden een goede motivator om verder te wandelen.
We komen meteen terecht in het Provinciedomein Kessel-Lo, waar het erg druk is. Logisch met dit weer. Voor de eerste keer zijn we ook een beetje de weg kwijt, omdat de omleiding naar het volgende bordje onduidelijk is aangegeven. Door een zelf gevonden binnenweg, komen we uiteindelijk op de Eenmeilaan uit. Dan volgen er nog twee saaie kilometers en zien we uiteindelijk, 23 kilometer na ons vertrek, het station van Leuven opdoemen.
We strompelen het eerste, beste café binnen (Café de la Gare voor de liefhebbers) en ik bestel meteen een blauwe Chimay. Een topbier om een topdag af te sluiten.
Wij willen dat ook doen!
Wij volgden de wandelknooppunten die je handig kan plannen via www.wandelknooppunt.be
Onderweg waren er niet veel horecamogelijkheden. het station van Aarschot heeft een Panos en propere (en gratis!) toiletten. Onderweg weinig gelegenheid, al was er aan de watermolen van Kortrijk Dudsel wel een vissersclub met café. De meeste horeca (in Linden en de abdij van Vlierbeek) bevond zich tegen het einde aan. Het hoeft geen uitleg dat er in studentenstad Leuven wel een café te vinden is.
Een weekendbiljet met de trein heen en terug kostte mij €8,60 vanuit Antwerpen-Centraal. Daarvoor kan je niet met de wagen rijden. In het weekend is er ook plaats genoeg op de treinen.
Dit gezegd hebbende; bedankt om tot hier te lezen en tot het volgende wandelavontuur!